15. in these arms

koncert zaliczony, było zajebiście! z tej okazji, mimo, że jest po północy, daję post. keep calm i trzymaj szelki :D


*

- Ale żeś przypierdolił.. - Shads zaczął się śmiać. 
- Oj tam, wyćwiczę. - wyszczerzył się Syn i usiadł na krześle, zwalniając wybieg. 
- Wyćwiczysz.. - parsknął Shadows i sam wstał, wziął kij i zaczął się przymierzać. 
Golf. Jedna z wielu gier, których celów nie rozumiem. Trafić do dołka.. no ludzie.. A jednak Shadows uwielbia tak się relaksować, a jednocześnie ryć z nas, bo nie umiemy nawet z dwóch metrów do dołka trafić. Największe pompy to ma chyba z Zackyego, bo ten to nawet w piłkę nie trafia, tak jak w bejsbolu. Jak Zacky trafi kijem w piłkę to jest święto i oblewamy, więc każdy taki mecz kończy się bejnią. 
Patrzę na Shadowsa. Ma skupioną minę i wzrokiem mierzy odległości. Z wybiegu jest raczej małe prawdopodobieństwo, że się trafi w dołek, ale on to potrafi. Zamachnął się i uderzył, a nasz wzrok powędrował za piłką. Zatrzymała się z metr od dołka. 
- Minimalnie! - ryknął Matt i oddał kij mi. Ja tam walę na pałę. Jak mi się uda to dobrze, a jak nie to pieprzyć to. Jakoś nie przywiązuję do tego większej wagi.. Uderzyłam piłkę i przez chwilę śledziłam jej lot. Upadła blisko dołka, przeturlała się i wpadła! Przypadek?
- Łaaaaał!
- Braaawo!!
- No ładnie. Pokonałaś samego króla Shadowsa. - Matt pokręcił głową i przytulił mnie jednym ramieniem. Uśmiechnęłam się smętnie.
- Ta.. króla. Chciałbyś, tyle ci powiem. 
- Jeszcze udowodnię! 
Zaśmiałam się, widząc jego zaciętą minę i usiadłam z powrotem na krześle. Nagle poczułam silną potrzebę pójścia do łazienki. No cóż, trzeba się wybrać.
- Zaraz wrócę. - mruknęłam do towarzystwa i poszłam. W kiblu było pusto. Zrobiłam to, co musiałam i szybko stamtąd wyszłam, bo pięknie to nie pachniało. Dokładnie wyszorowałam ręce i skierowałam się do baru. 
- Cześć, co podać? - barman uśmiechnął się do mnie. 
- Wodę z lodem. 
- Proszę bardzo. - zakręcił się i już miałam przed sobą szklankę. Zapłaciłam i upiłam trochę. 
Od tego spotkania z Erniem i od tego jak prawie zaćpałam czuję się jak ostatnie zero. Na nic idą te tłumaczenia sobie, że jednak nie wciągnęłam i powinnam być z siebie dumna. Nie.. ja wiem, że nawet nie powinnam była sobie wspominać. Wiem, że nie powinnam była myśleć o tym pozytywnie. Na tyle nieprzyjemności, które potem miałam, ja byłam w stanie pomyśleć, że byłoby fajnie sobie znów zaćpać. Ja pierdolę, co za słaby człowiek ze mnie. Odstawiłam pustą szklankę na blat i odeszłam. Przeszłam obok naszego stanowiska, a gdy Syn mnie zobaczył i zaczął wołać, zbyłam go, mówiąc, że idę się przejść. 
Słońce grzało, ale mimo to, dzień był rześki i wiał lekki, przyjemny wiaterek. Doszłam do jakiegoś stawu. Wokół widziałam ludzi, grających na ziemi, ale nikt nie grał zbyt blisko stawu. Chyba nie mieli ochoty na kąpiel. Parsknęłam pod nosem i przysiadłam na brzegu. Po namyśle wyłożyłam się na trawie i wyciągnęłam ręce. Zaczęłam przyglądać się tatuażowi. Jest naprawdę ładny i chyba wybiorę się po następny, tym razem jakiś duży. Chcę sobie zrobić rękaw. Będzie genialny. Mój pierwszy tatuaż jest nad kostką. Nie pamiętam, kiedy i kto mi go zrobił. Nie jestem z tego dumna. Dowiedziałam się o tym, kiedy jakoś po południu obudziłam się po zjeździe. Pamiętam swoją reakcję: 'Ja pierdolę, ja mam tatuaż, o kurwa, ktoś mi skórę rozdziewiczył!' A potem chodziłam po ludziach i dopytywałam się jak to się stało. Wyszło mi, że naćpałam się i razem z Erniem właśnie poszliśmy do jego kolegi, a on nam wytatuował jakieś wzorki. Nie mam pojęcia, co oznacza mój wzorek, i żeby mieć pewność, że nic, to zmieniałam go parę razy. Teraz to już jest taki mazaj, że z powodzeniem można powiedzieć, ze umazałam się markerem. 
Wspominając, zauważyłam jakiś cień nade mną. Otworzyłam oczy i zogniskowałam wzrok.
- O cześć, co tu robisz? - zapytałam Jimmiego. Nie odpowiedział i usiadł obok mnie. 
- Łażę i nie mogę sobie miejsca znaleźć. - powiedział po chwili.
- Nie grasz?
- Nie mam ochoty.. ale widzę, że ty też nie.
- No nie..
- Ari, od tygodnia zachowujesz się jak nie ty. Nie ciśniesz nam, nie śmiejesz się, nawet na zaczepki Zackyego nie reagujesz. Nie chciałaś z nami pić.. co się dzieje?
- Wysłali cię tu, żebyś ze mną pogadał. - stwierdziłam. 
- Sam poszedłem. Co się stało? 
- Nic. - wzruszyłam ramionami. 
- Mała.. przecież widzę. 
- Był u mnie Mines. - wymamrotałam z głową schowaną między ramiona.
- Coś ci zrobił?
- Nie. 
Zapanowała cisza. Coraz bardziej chciało mi się wrzeszczeć. 
- On mi dał działkę! Chciał, żeby wrócić! Chciał mnie w to znów wciągnąć! - nie wytrzymałam i wybuchłam. Wstałam i maszerowałam w kółko wykrzykując wszystko, co mi leżało na sercu. - Im się nagle zachciało, żebym wróciła! Zaćpali mnie prawie, ale co z tego! Powiedział, że diler jest do dyspozycji! Że wystarczy jeden telefon! Wiesz, jak mnie ciągnęło do tego, żeby zaćpać?! Ja sobie, kurwa nie wyobrażam tego! Tyle czasu na odwyku i wszystko to jak krew w piach..
- Spokojnie. - wstał.
- Spokojnie?! Spokojnie! Jasne..
- Ariana. - Rev złapał mnie za ramiona. - Wzięłaś?
Zebrało mi się na płacz. Masakra.
- Wzięłaś? - potrząsnął mną.
- Nie. - zacisnęłam usta i rozpłakałam się. Jimmy przytulił mnie delikatnie. - Nie wzięłam, ale byłam tak blisko.. te myśli, jakby to było.. jaka ja jestem kurwa, słaba.. - wtuliłam się mocno w jego ramię.
- Ari, najważniejsze, że przezwyciężyłaś chęć. Nawet nie wiesz jak mi ulżyło. 
- Tobie?
- Tak. I nie jesteś słaba, nawet tak nie myśl. Przeszłaś odwyk, a najważniejsze jest to, że sama chciałaś na niego iść. Masz nas, wiesz, że cię kochamy i zawsze możesz na nas liczyć. 
- Dziękuję. - odsunęłam się od niego i otarłam łzy. Poczułam się lepiej. - Jimmy?
- Hm?
- Mogę sobie zrobić twój tatuaż? 
- Który?
- Ten niebieski.
- Ee, tam. Zrobię ci lepszy. - uśmiechnął się i objął mnie ramieniem. - Wracajmy, zobaczyć, jak Zacky nie trafia w piłkę.