18. pinkly master

taki wstęp ;)



*

- Ale nie możemy! Nie możemy jej ściąć, póki tego nie nagramy!
- Do końca nagrania jej nie ruszymy, wystarczająco sprawiedliwie?
- Wystarczająco.
- Wystarczająco.
- Johnny, co kurwa? Co z twoją brodą?
Ryczymy ze śmiechu, bo Jimmy z Fredem bawią się mikrofonami i wymyślają dialogi do kreskówki. To akurat było o brodzie Johnnego, bo się chłopak zapuścił. Ostatnio właśnie wymyślili, że sobie cartoon zrobią. Zacky strasznie się podniecił i siedział ze dwa dni w domu, rysując postacie. W końcu go Shadows ostudził, mówiąc, że nie zrobią tego zanim nie nagrają płyty, ale i tak wszystkim teraz w głowie tylko cartoon. Rzucamy pomysłami, ktoś tam je zapisuje, a potem się do tego wróci.
- Koniec tego, nagrywamy tą cholerną piosenkę! - Shads podniósł się z podłogi. - Gates, do mikrofonu i chórki, już! - kopnął Syna w tyłek, a ten popędził do pomieszczenia za szybą, z którego właśnie wyszedł Jimmy i Fred. Larry zasiadł przy konsoli, my też się uciszyliśmy, chociaż dość trudno było to zrobić, bo Syn wyczyniał dziwne pozy z mikrofonem. 
- Gates spokój. Pierwszy podkład. - zagrzmiał głos Larryego i zaczęła grać muzyka. Syn się uspokoił i zaczął chórkować. Powtarzali to parę razy, aż w końcu wyszło idealnie. Wgapiałam się w niego szeroko otwartymi oczami. Jego głos jest normalnie piękny. Jak chce, to brzmi świetnie. Kiedy Larry oznajmił, że na dziś to koniec, bo i tak nic więcej nie nagrają, Syn przyszedł do nas.
- Brzmiałeś jak aniołek! - wykrzyknęłam do niego z szerokim uśmiechem.
- No, wiem, przecież jestem boski, tak? To normalne. - opadł na kanapę obok mnie. - Ale dziękuję, każde słowa uznania są jak balsam dla moich uszu, niewiasto.
Zaczęłam się śmiać. Pacan.
Nagle wyprostował się i krzyknął, że chce iść na fajka. Zgarnął połowę towarzystwa i wyszli. 
- No, zapomniał o mnie, dupek jeden.. - Rev zrobił smutną minkę.
- On poza swoimi Marlboro to nic nie widzi, ale nie martw się, specjalnie dla ciebie tu zostałam. - uśmiechnęłam się do niego. W mig się rozchmurzył.
Na kanapę obok mnie wskoczył Pinkly. Zgarnęłam go.
- Mądry piesek.. taaki mądry. Taaki piękny piesek. - mruczałam do Pinklyego, sadzając go sobie na brzuchu. Matko, jaki ten pies jest rozpieszczony, to nie ma słów. - Zobacz, kto tu siedzi? No kto? Jimmy! Lubisz Jimmiego? Tak? - Pinkly szczeknął. - No, ja też go lubię. A gdzie masz pana? Co? Gdzie jest Syn? Na dworzu, pije piwsko i fajki pali, a tobie nie da? Zły pan zły.. - dalej gadałam.
- Ari, piłaś coś? - odezwał się Rev, rechocząc.
- Z psem się bawię, nic nie piłam. - odpowiedziałam. Pinkly chyba miał mnie dość, bo zeskoczył z mojego brzucha, podbiegł do drzwi i zaczął je drapać. Wstałam i otworzyłam mu je. Podreptał gdzieś. Skrzywiłam się i wróciłam do pozycji pół-zsuwu na kanapie. - Chyba mu się znudziłam.. - pociągnęłam nosem.
- Zamęczysz go kiedyś. 
- O, a wy to go w ogóle nie dotykacie! Szczególnie Shadows. Jak się przyczepi to końca nie ma. A tak w ogóle, to nad kim ty pracujesz, co? - dźgnęłam Reva w bok.
- Ale co? - zdziwił się.
- Powiedziałeś w tym wywiadzie, że pracujesz nad związkiem. Z kim, się pytam! Ja chcę wszystko wiedzieć! I koniec.
- Niedługo cię z nią poznam. - odpowiedział, chyba dla świętego spokoju.
- A ładna jest?
- Bardzo. - uśmiechnął się.
- A czym się interesuje? - zaciekawiłam się.
- Lubi czytać.
- O, to jak ja! Jak ma na imię?
- Chodźcie, Pinkly ugryzł Zackyego! - do pokoju wparowała rycząca ze śmiechu Val. Zerwałam się i wyleciałam, żeby się pośmiać. Z Zackyego, zawsze. Uwielbiam go wkurzać.
- Zobacz, zobacz! Co mi zrobił ten piekielny pies! - Zacky wydarł się i przystawił mi rękę pod nos. Widniały na niej dwie plamki, ślady zębów Pinklyego. Parsknęłam śmiechem.
- Pewnie go drażniłeś. A zresztą, co to ma być? Na takie bóle, to umierają srule!
- Sama jesteś srul. - zrobił minę i podszedł do Reva, żeby jemu też się pożalić. 
- Piesek wdał się w pana. - pogłaskałam Pinklyego, który zamerdał radośnie ogonkiem, najwyraźniej zadowolony z tego, co zrobił. Hyhyy, Pinkly rządzi. Nie zdążyłam się dobrze pocieszyć, a Val złapała mnie za ramię i oznajmiła wszystkim, że idziemy do sklepu po jakieś żarcie. Kiedy odeszłyśmy kawałek, zaczęła swoje.
- I co? O czym gadaliście?
- Jaaa, myślałam, że już ci przeszło..
- Nie przeszło, gadaj!
- Spytałam go o to, nad kim pracuje i mi powiedział, że niedługo mnie z nią pozna. Ha! Widzisz, teraz to na pewno nie ja. Nie mogłabym poznać samej siebie, nie?
- Tak, mistrzu dedukcji. Co jeszcze mówił?
- Pytałam się czy jest ładna i czym się interesuje, to powiedział, że jest bardzo ładna i lubi czytać.
- To tak jak ty! Czyli to możliwe, że to ty!
- Rany, Val, głupia jesteś czy jak? Powiedział, że mnie z nią pozna! Nie słyszałaś?
- No, bo nie mógłby ci powiedzieć, że to ty! - wyszczerzyła się.
- Z kim ja się zadaję.. - westchnęłam.