25. epic win

nostalgia powróciła. In Flames - The Attic dzięki M.

ktoś sprawia jednak, że lekki uśmiech pojawia się na moich ustach.

dzięki za komentarze i fajne rozmowy na czacie :)

kolejny odcinek pewnie dam dopiero we wtorek :)

*

- Ale na pewno?

- Tak.

- Tak oficjalnie?

- Tak.

- NARESZCIE! - ryknął Syn i rzucił się wyściskać Jimmiego. Spojrzałam na niego z rozbawioną miną. Dzieciak. - Podajcie sobie prawe dłonie! - rozkazał. Spojrzałam na Reva i podałam mu prawą dłoń. - Udzielam wam mojego błogosławieństwa. Mojego boskiego, Synysterowego błogosławieństwa. Idźcie w pokoju. - wyszczerzył się. 

- Ej, no, ale to nie ślub, ja nie chcę wychodzić za mąż. - wyrwałam rękę i opadłam na krzesło.

- Ha, a ty myślisz, że ja cię tak łatwo wypuszczę? Wpadłaś w moje macki, nie ma odwrotu. Wspomnisz te słowa za dwadzieścia lat! - Jimmy założył ręce.

- Aaaaahahahahaha, Rev chce zostać niaaaańką, niaaańką, będzie miał śmierdzące smrody, będzie za nimi bieegał, aaaahahaha.. - Syn z Shadsem zanosili się śmiechem.

- Wybacz Sanders, uświadomię cię, ale to ty masz żonę. - uniosłam jedną brew. Valary odchrząknęła, a Shadows spoważniał nagle z głupią miną. Za to Gates leżał już na podłodze.

- Papa Shadows i pieluchy.. Rev ze smoczkiem.. - zawył.

- Taaak, pośmiejcie się ze mnie.. z artysty.. idę stąd i nie wracam! - Rev chyba się obraził i poszedł. Zaśmiałam się głupio i kopnęłam Syna w tyłek. To spowodowało u niego jeszcze większy wybuch śmiechu. Po chwili drzwi z hukiem otworzyły się. Wparował Jimmy, a Syn umilkł.

- I zabieram mój skarb! - krzyknął Rev.

- Zostaw perkusję, nie uniesiesz. - zaśmiał się Johnny. Rev nie zareagował na jego słowa, tylko chwycił mnie wpół, zarzucił sobie na plecy i wyszedł. - Też myślałam, że ci chodzi o perkusję. - powiedziałam, chichocząc.

- Ucisz się niewiasto, albowiem dostałem furii.

Atak śmiechu w moim wykonaniu, tylko utwierdził Reva, że jest powalony. Gdy szedł przez miasto, ludzie dziwnie się na nas patrzyli, a niektórzy nawet pytali go czy jest porywaczem. 

- Jimmy puść mnie już, myślę, że umiem chodzić. - powiedziałam, kiedy już opanowałam śmiech na tyle, by normalnie mówić. Co dziwne, nic nie powiedział i po prostu mnie puścił.

- Głupki z nich. - powiedział obrażonym tonem. - Idziemy na gokarty?

- Co? Serio?

- Jasne. Kto wygra, stawia.. albo nie. Jak wygram to założysz jutro sukienkę i szpilki. - wycelował we mnie palcem.

- Że coo?! Jutro? Nie ma żadnej okazji! Nie ma nawet mowy! - zaczęłam się bronić.

- Dobra, to nie jutro. Pójdziesz ze mną na jakąś tam galę, bo na pewno jakaś się trafi i wtedy założysz. Powiem nawet Val, to cię umaluje i w ogóle.. - wyszczerzył się.

- Sama umiem. - burknęłam pod nosem.

- Dobrze, dobrze. Zakład przyjęty. Przygotuj się na sromotną porażkę, królewno. - złapał mnie za rękę i zaciągnął na tor. Było nawet mało ludzi, więc z łatwością dopchaliśmy się na tor. Jakiś facet dawał nam instrukcje, których słuchałam piąte przez dziesiąte. W końcu dostałam kask i kombinezon. Poszłam się szybko przebrać i już wsiadałam za kierownicę. Spojrzałam na Reva, a ten posłał mi buziaka, zrobił złośliwą minę i wsiadł do swojego gokarta. Uśmiechnęłam się pod nosem, a za chwilę rozbrzmiał strzał do startu. Umówiliśmy się z facetem, że nas pokieruje i poprowadzi nasz wyścig. Do trzeciego okrążenia Rev miał przewagę, ale potem wyrypał o bandę i go wyprzedziłam. Już się cieszyłam z wygranej, jak ten cwaniak uderzył przednim zderzakiem w moje tylne koło. Jego tylko troszkę zniosło, za to ja wylądowałam na oponach i zanim wykręciłam, ten był już pół okrążenia przede mną. Darł przy tym ryja jak dziecko. Wcisnęłam gaz i ledwo wyrabiałam się na zakrętach, ale powoli go doganiałam. Nie liczyłam okrążeń, więc miałam nadzieję, że jest ich jeszcze wystarczająco dużo, by go wyprzedzić. Niestety, jak mijaliśmy start rozległ się gong oznaczający ostatnie okrążenie. Fuck, no! Nie dam rady! Wcisnęłam przyspieszenie do oporu i udało mi się nawet zrobił widowiskowy wślizg w zakręt. Przypadkiem. I tak to było na nic.. dojechałam do mety dosłownie chwilkę po Jimmym. Wysiadłam z gokarta i zdjęłam kask.

- No i co? Mówiłem? Teraz będę mógł cię wystroić jak mi się będzie podobało! - wykrzyknął, podskakując do mnie. - Czyli po domu chodzisz nago. - dodał ciszej z lubieżnym uśmiechem.