22. fiction foREVer

ahahaha, macie i mrzyjcie :D kolejne odcinki będą już tylko raz na dzień :)


*

- Gates, nie drzyj japy, zwierzęta straszysz! - Val zdzieliła Syna po łbie.
- Już nic nie wystraszy, wszystkie uciekły wczoraj. - odpowiedział jej Zacky.
- Zajmij się Geną, on właśnie dostaje opieprz. - fuknęła na niego, a on zrobił minę i zaczął coś mamrotać do swojej narzeczonej. Obok niego Johnny bajerował Missy, swoją nową ukochaną i zanim się obejrzeliśmy, poszli sobie do namiotu. Fakt, jest trochę późno i trochę zimno, ale siedzimy przy ognisku! Zacky co chwila zerkał na namioty i po chwili Gena wstała i pociągnęła go do ich namiotu. 
- Ej, no towarzystwo nam się wykrusza! - wrzasnęłam i zaraz dostałam w łeb od Val.
- Wam dać trochę wódki, to wydzieracie się na potęgę. - syknęła. 
- O, matka natura się znalazła.. - mruknęłam, a Syn zaśmiał się wrednie i pokazał jej język. 
- Dobra, sami tego chcieliście. - oświadczyła, wstała i wymaszerowała do namiotu. 
- Shads, ona ma dzisiaj okres? - wyszeptałam konspiracyjnym tonem.
- Spoko, nie wiedziała chyba jak się stąd wyrwać. - parsknął śmiechem. - Jakie to małe nieporadne jest. - wyszczerzył się. - To dobranoc, ogień zgaście jak będziecie iść spać.
- Tak jest, królu.. - Rev skrzywił się na kolejnego zdrajcę.
- I znów zostaliśmy we trójkę. - westchnął Syn i przesiadł się obok mnie. - Taki nasz los..
- Tylko już nic nie przynoś. Na dziś mam dość. - zastrzegłam.
- Okej.. a chce ktoś fajka? - wyciągnął z kieszeni pogiętą paczkę Marlboro.
- Ile razy mam ci...
- Dobra, dobra, grzeczny chciałem być. - przerwał Jimmyemu. - Jak tak mnie nie chcecie, to sobie idę zapalić i spać. I przepraszać mnie będziecie jutro. - odwrócił się i odszedł.
- Zimno.. - stwierdziłam, całkiem ignorując Syna.
- Chcesz bluzę?
- Nie, bo się przeziębisz. - uśmiechnęłam się do Reva. - Siedzisz jeszcze?
- No, nie mów mi, że idziesz spać!
- Nie, chcę iść po bluzę, i się pytam czy poczekasz..
- Idź.
Poszłam do swojego namiotu i wygrzebałam ciepłą bluzę. Założyłam ją szybko i porwałam ze śpiwora latarkę. Przezorny, ubezpieczony, a ja się boję ciemnego lasu. Kiedy zasunęłam kapę, wstałam i odwróciłam się, mało nie zeszłam na zawał.
- Jezu, Haner, nie strasz.. - złapałam się za serce.
- Sorki.. - uśmiechnął się. - Trochę koślawo wyszło mi to obrażenie się na was.. ale dobra. Jesteście sami, nie skopcie tego. I nie zdziwię się, jak będę dziś sam spał. - posłał mi znaczące spojrzenie.
- Chyba cię..
- Powodzenia. - szepnął jeszcze i wczołgał się do namiotu. Mrugnęłam parę razy i wróciłam do ogniska. Usiadłam obok Reva, który wgapiał się w ogień. Kiedy poczuł, że usiadłam, odwrócił się do mnie.
- Ile można bluzy szukać?
- A co, stęskniłeś się? - zakpiłam, chociaż po słowach Syna daleko mi było do wyluzowania. 
- Tak. Mogę o coś spytać?
- No, pytaj.
- Jak zginęli twoi rodzice? Nigdy nie chciałaś o tym mówić.. a znamy się już długo.. jeśli nie chcesz.. to nie mów.. tylko tak. - plątał się. 
- Rodzice.. - przerwałam mu. - Oni.. - odchrząknęłam. Nadal dość trudno mi było o tym mówić, szczególnie o mamie, bo tylko dzięki niej mam szczęśliwe wspomnienia. Ojciec to kretyn był, no cóż, wychowywała go moja babka, to wiadomo, że fajny nie mógł być. I kto tu komu zrujnował życie.. Po chwili milczenia zaczęłam mówić. - Zamordowano ich. Nie wiem kto, nie wiem jak. Jakiś gang czy coś.. okazało się, że mój ojciec robił pokrętne interesy i sprzedawał broń na lewo. Mama była w pobliżu, to też się jej dostało. Po prostu, pewnego dnia do domu przyszła policja i zaczęła przeszukiwać dom. Bałam się, myślałam, że to złodzieje i schowałam się w szafie. Znaleźli mnie zapłakaną w raczej marnym stanie. Wyjaśnili, że moi rodzice nie żyją i muszę zamieszkać z babcią. Od tamtej pory wszystkich informacji szukałam na własną rękę, bo babcia nie chciała mi nic mówić. No i tak szukając natknęłam się na Erniego, obiecał mi, że coś od kogoś wyciągnie, ale powiedział mi to, co już wiedziałam. - wzruszyłam ramionami - On potem wciągnął mnie do Korna, chociaż nie byli początkujący, ale wzięli mnie. Uciekłam z domu, pojechałam z nimi w trasę, a tam zaczęły się dragi.. w sumie, to jak tylko ich poznałam, to zaczęłam ćpać.. no i resztę to właściwie znasz.. możesz nie mówić tego nikomu? 
- Nawet im? - wskazał głową w stronę namiotów. Pokiwałam głową. - Nie ma sprawy. Przepraszam, że cię zmusiłem..
- Nie, właśnie dobrze. Trochę mi ulżyło.. - zacisnęłam usta w uśmiechu. 
Rozmawialiśmy jeszcze o różnych rzeczach. Jimmy opowiadał jakieś głupie historyjki o jego siostrach, mówił jak to było, kiedy mieszkał w samochodzie i czasami kradł. Co dziwne, bardzo przyjemnie wspomina pobyt w pace. Mówił, że tam pewne rzeczy przemyślał. W końcu przez drzewa zaczęło być widać zorzę wschodzącego słońca.
- Wiesz co.. - Rev wstał i zaczął zasypywać żarzące się polana. - Chodź, pokażę ci coś.. - wyciągnął do mnie rękę. Z wahaniem chwyciłam ją. Złapał mnie mocno i pociągnął pod górkę. Wspinaliśmy się jakieś pięć minut i przez ten czas Jimmy cały czas trzymał moją rękę. Dziwiłam się, że nie słyszy jak mi serce wali. Wyszliśmy na klif. Na dole połyskiwał ocean, a na horyzoncie widać było pierwsze promienie słońca. W milczeniu usiedliśmy na skale, nadal trzymając się za ręce. Obserwowaliśmy wschód słońca, aż zawisło nad nami, oświetlając nas ciepłym, pomarańczowym blaskiem. Spojrzałam na Reva w tym samym momencie, kiedy on spojrzał na mnie.
- To najbardziej uczuciowy moment w moim życiu. - uśmiechnęłam się blado.
- W moim też. Bo.. - odwrócił głowę, wlepiając wzrok w skałę - pierwszy raz czuję coś innego niż braterska miłość.
- Do tej pory nie znałeś.. tego czegoś?
- Nie. - pokręcił głową, nadal na mnie nie patrząc. Wypuściłam powietrze na uspokojenie.
- Ja też nie. Myślałam, że prochy mi to wypaczyły.. ale od tego, jak mnie ugryzłeś na tej plaży.. to się dziwnie czuję.
- Jestem jadowity, nie wiedziałaś? - zaśmiał się i wreszcie odwrócił do mnie. 
- Po prostu masz niezwykłe metody. A powiesz mi w końcu, o co chodziło z tą wybranką i dlaczego nie mogę jej poznać?
- Chyba nie da się poznać samego siebie, nie?
- A ja się głowiłam.. - zrobiłam facepalma. Jimmy zdjął mi rękę z twarzy i próbował się chyba nie uśmiechać. 
- No.. bo.. to.. ty nią jesteś.. - wydusił. 
W moim brzuchu właśnie zasiedliło się stado motyli. Fajerwerki. Triumf. Może jednak podziękuję Valary i Shadsowi?
- A można spytać, od kiedy? - wyluzowałam wreszcie.
- Ja wiem.. od roku?
- I nie mogłeś powiedzieć?
- Powiedziałem. - tym razem on się uśmiechnął. Już tak szczerze. 
- Wracajmy.. - westchnęłam i podniosłam się. Zeszliśmy z klifu i weszliśmy pomiędzy drzewa. Nagle Jimmy się zatrzymał. Odwróciłam się.
- Co?
- Stój tam. - powiedział i podszedł do mnie blisko. - Możesz przestać uciekać?
- Ale co?
- Ale to, że przestań mi uciekać. Ja się tu morduję, żeby wyrazić, co czuję, a ty uciekasz.
- No, przepraszam.. - jęknęłam. Rev przyparł mnie do drzewa. - Ej, ale nic mi złego nie rób.
- Zamknij się wreszcie. - syknął i przysunął swoje usta blisko moich. Zatkało mnie. Jimmy chyba czekał na mnie, ale po chwili się rozmyślił i wtedy poczułam jego usta na moich. Zamknęłam oczy i poddałam się magicznej chwili. Całował tak delikatnie i czule, że kompletnie wsiąkłam. Mógł zrobić ze mną, co chciał. W końcu odsunął się. Zamrugałam. Spojrzał na mnie z mieszaniną niepewności i radości. Uśmiechnęłam się i przytuliłam się do niego. Jego ręce objęły mnie ciasno.
- Pocałowałem ją wreszcie, o ja pierdolę.. - mruknął.
- Całowałam się z Revem, o ja pierdolę. - odmruknęłam. Zaśmiał się. Nadal się obejmując, wróciliśmy do namiotów. Stanęliśmy przed moim.
- Yy.. może chcesz.. - zwiesiłam głos.
- Właź, chcę.
Wczołgaliśmy się do namiotu i wpatrując się w swoje twarze, jakoś zasnęliśmy. 
Syn prorokiem, czy jak?